158 שוין אנשרייבן איין זייטל גאר ניט קיין גרינגע סוגיא . אָפְּפַּטֶרן זיך מיט ש"הי-פ"הי, שרייבן סתם, אין דער וועלט אריין – איז ניט שיך – אייער כבוד איז מיר זייער טייער . און שרייבן כִּדְבָעִי, בארירן אין בריוו עפעס צאפעלדיגס און ממשותדיגס שטערט מיין אפגעשוואכקייט, מיין קאפ- גערודער . והשנית דארף א בר דעת געדיינקען, אז "שומר פיו ולשונו . . . " 35 ידי חובה בשה"י פה"י, לכתוב סתם לתוך האוויר – לא שייך, הכבוד שלך יקר לי מאוד, ולכתוב כדבעי, לגעת במכתב במשהו מרגש וממשי מפריעות החולשה והסחרחורת שלי . והשנית, צריך כל בר דעת לזכור על 36 "שומר פיו ולשונו . . . " פון די ביראבידזשאנער שרייבער איז א שיחת חולין מעגליך נור מיטן ח' ראבינקאוו, די איבריגע האבן קיין אנונג ניט איבער מַאי דְקָאַמְרִי רֶבֶצִין . א פסוק, א מאמר חז"ל, אפילו איין פשוטער העברייאישער טערמין, איז נעבאך פאר זיי "כדברי הספר החתום" . איך בין כל ימי געווען א פארשלאסענער אין זיך, זעלטן געקראכן אין רשות הרבים, בין איך זינט ס'איז נפטר מסופרי בירוביג'אן ניתן לנהל שיחת חולין רק עם החבר רבינקוב, לאחרים אין שום 37 מושג מַאי דְקָאַמְרִי רֶבֶצ...
אל הספר