איגרת ט: לא עת דברים לי עתה

102 מיר דאך אטעאיסטן און גלויבן ניט אין ג' . און די מעדיצין איז אויך אנבעהילפיג צו היילן מיינע פילע שווערע קריינק און געוויס וואלט זיך וועלן וואס גיכער לייענען די ביכער וואס איר האט פאר מיר אנגעגרייט דורך אייער שוואגער אבער דאס וועט היפש געדויערן ביז ער וועט איה"ש קומען צוריק פון זיין רייזע . נאר לאמיר האפן אז די ביכער און זשורנאלן וועלן דערוויסן מיר נאך א לעבעדיקן . ולא מאמינים בה' . גם לרפואה אין יכולת לרפא את מחלותיי הרבות והקשות ובוודאי הייתי רוצה כמה שיותר מהר לקרוא את הספרים שהכנת עבורי באמצעות גיסך . אבל זה יימשך הרבה זמן, עד שהוא יחזור אי"ה מנסיעתו . אבל בוא נקווה שהספרים וכתבי העת ימצאו אותי עדיין בחיים . איר לייגט אב אף אנשרייבן מיר א אתה משהה את כתיבת גרויסן בריוו פון טאשקענט . המכתב הארוך אליי עד לחזרתך לטשקנט . און איך לייג אב אויף דער צייט ווען די ווייטאגן וועלן מיר א ביסל אויפהערן מוטשען . ואני משהה עד שכאביי יפסיקו לייסר אותי קצת . דערווייל דריק איך אויך אויס מיין טיפסטן דאנק פאר ביאליקס שיר "שחה נפשי" מיין בעסטער פריינד דא הי און א גרויסער קענער אין העברייאיש און הייסע...  אל הספר
הוצאת אוניברסיטת אריאל בשומרון, אריאל